SM

Er is een wet die zegt dat alles wat in den beginne onverbrekelijk met elkaar verbonden was op den duur gescheiden zal worden. Voortplanting en seksualiteit, muziek en melodie, goed en beter. En nu ook schoonheid en kunst.

Kunst, zo heeft men in het verleden eens bedacht, is goed, want kunst = schoonheid en het is in het belang van een goede ontwikkeling van het individu en de beschaving dat er zoveel mogelijk schoonheid komt om het esthetisch gevoel te scherpen. Aan de natuur alleen heb je niet genoeg: het gaat erom die te verbeteren.

Rudi Fuchs wil ook een heleboel kunst. Maar dan praten we wel over iets heel anders. In een interview heeft hij eens verklaard dat het criterium ‘mooi' of ‘niet mooi’ op de moderne kunst niet meer van toepassing is: het moet er gewoon zijn, kunst moet gewoon, kunst is immers goed voor de samenleving. Dat weet elk beschaafd mens. Ziedaar de scheiding.

Natuurlijk zit er systeem in. We leven in een tijd (of hebben we hem al achter de rug?) die de kwaliteitsnorm heeft laten vallen (goed is goed en beter bestaat niet) ‘omdat toch niemand kan bepalen wat dat is’, dus moeten we consequent zijn en de lijn ook doortrekken naar andere gebieden.

Maar er is meer aan de hand met deze aspirant directeur. Na de Documenta in Kassel, in 1982, bekende hij ervoor geijverd te hebben ‘van het Fridericianum een museum voor eigentijdse kunst te maken (in plaats van een museum voor natuurwetenschappelijke instrumenten)’ (NRC, 1.10.82). Ik zie het al voor me: die hele pracht van messing en staal en gepolitoerd hout, al die met veel geduld en vindingrijkheid in elkaar geknutselde werktuigen, ontroerend door hun naïeve vernuft, weggestopt in een vochtige kelder waar ze gedoemd zijn te rotten en waar niemand die echt geïnteresseerd is in de wonderlijke gewrochten van de menselijke geest er ooit van zal kunnen genieten. Wég geschiedenis, wég schoonheid, wég kwaliteit, wég cultuur.

Eens waren het directeurschap van een museum en liefde voor de cultuur onverbrekelijk met elkaar verbonden. Die Fuchs is dus een doodgewone barbaar. Maar daarom niet getreurd, want elk museum krijgt de directeur die het verdient.