15 – Piekboosten

Shot Dunyun (partycrasher): Wat dacht je van deze bullshit? Als je het nou hebt over de all-time topper in deze winkel, dan kom je uit op Kleine Becky’s Wandeling op een Warme Lentedag. Dat soort shit, feel-good shit, van die dombo’s die hier binnenkomen om hem voor de hele dag te huren. De reden dat ik in deze business zit, is dat ik gek ben op transcripts, als sinds m’n jeugd, maar hier word ik niet goed van. Bullshitter kan niet.

Iedere dag acht uur lang Kleine Becky’s Schelpentocht langs het Strand verhuren. Iedereen die hetzelfde shitty massaproduct wil. Ze zeggen dat het voor hun zoontje of dochtertje is, maar dat is niet zo. Al die vette dombo’s van middelbare leeftijd willen alleen maar iets om de tijd door te komen. Niks wat spooky of thrilly is, of een uitdaging.

Zolang het maar een happy end heb.

Een liefdesverhaal door iemand z’n rozekleurige hersens gespoeld.

Een gewone basiservaring, wat mensen een ‘gebooste piek’ noemen, is gewoon de file van iemand z’n neurale transcript, een kopie van alle zintuigprikkels van een getuige terwijl ie bijvoorbeeld een gezicht in een pompoen zat te snijden of de Tour de France won. Zo heet de primaire deelnemer officieel: de getuige. De beroemdste getuige is Kleine Becky, maar dat wil nog niet zeggen dat ze de beste is. Kleine Becky is alleen maar hersendood genoeg om het grote publiek aan te spreken. Haar hersenchemie geeft een mooie, zoete perceptie aan een piekervaring met softbal. Nachtelijke plezierritjes. Valentijnsdag. Kerstochtend-shit.

Zij is wat vroeger een filmster was. Een middel om een ervaring te beleven. Kleine Becky is gewoon iemand met een zoete dispositie, het ideale serotonineniveau, een mix van L-dopamine en endorfine.

Je zou kunnen zeggen dat ik goed burned-out ben van al die nieuwe technologie.

En geloof mij maar als ik zeg dat ik aardig wat gestoeid heb met transcripts. Neem een kopie van Kleine Becky’s Halloween Pompoen Party en beleef die opnieuw op LSD. Dan hook je aan om te boosten, je plugt in voor alle vijf de tracks: tast, gehoor, reuk, gezicht en smaak. Score wat LSD, en kabel gelijk een transcript uit van je ervaring met de Pompoen Party op LSD.

Dan beleef je dát transcript opnieuw door iemand z’n Down- of z’n foetaal alcohol-syndroom.

Dan beleef je het transcript daarvan weer door een hond, laten we zeggen een Duitse herder, en dan heb je een goed product. Ik zweer het. Een piek die de moeite en het geld waard is om te boosten. Maar toch, het is niet te geloven, dat bied je aan, en je krijgt niks als klachten.

De klotewaarheid is dat deze hele business alleen maar voor dombo’s catert.

De dag dat Kleine Becky’s Gelukkige Zoektocht uitkwam hadden we hier een rij met assholes tot om de hoek. We hebben zowat vijftienhonderd stuks omgezet.

Op het schap met Onze Keuze zitten mijn favorieten onder een dikke laag stof. Niemand wil inpluggen en boosten op Gewond Raken in Oorlogstijd of Laatste Levende Minuten: De Afloop van de Ergste Vliegtuigrampen uit de Geschiedenis. Die shit, daar hou ik nou van. Mijn favoriet is een crash waar de getuige net is begonnen z’n piekervaring uit te kabelen. Net is ie aangehookt om z’n transcript uit te kabelen of je ruikt de kerosine al vlak voor ie vlam vat. Je proeft de cognac nog in z’n mond. De veiligheidsgordel zit zo strak dat ie in je heupen snijdt. De armsteunen trillen onder je ellebogen, al je gewrichten knarsen binnen strakgespannen spieren. Dan, aan het eind van elke gebooste dood, krijg je de blip als de transmissies stoppen. De laatste neurale stream van die gozer is uitgekabeld naar het mobieltje van z’n vrouw.

Als je je poort switcht achter in je nek om een file te uploaden van je eigen neurale stimuli, als je die ervaring streamt, dan heet dat officieel ‘uitkabelen’.

Een ‘scripter’ is de officiële term voor iemand die sleutelt aan neurale transcripts, of het nou is om te booten, te boosten of de tracks af te vlakken.

Maar verwacht nou niet dat je arty spul verkoopt. Geeneen studio gaat je radicaal gemixte piek oppakken voor massadistributie. De studio’s hebben hun eigen marketingtaaltje. Ze lanceren Een Tour door Antarctica, beleefd door een primaire getuige als Robert Mason, een volslagen fantasieloos paar ogen en oren. Maar zelfs die boosted piek gaan de studio’s opzoeten door hem te herbeleven door een gecastreerde kat, een katholieke priester, of een huisvrouw op een heavy hormoonkuur. Wat op de markt komt is mierzoete shit. De tracks zwaar uitgevlakt. Het is de junkfood van gebooste pieken.

Plus dat je de nieuwe automatische onderbrekers hebt. Als op een gegeven moment tijdens een gebooste piek je hartslag of je bloeddruk boven de federale limiet komt, dan stopt de plug-in. Gewoon een stelletje advocaten die zich willen indekken voor de hele industrie.

Zoete, weeë, genuanceerde, geremixte shit, dat is het perfecte cadeau.

Het is niet te geloven zo saai, maar onze best verkochte ervaring van het hele afgelopen jaar heette Stoomtrein Excursie door het Hele Land. Ongelogen waar. Een box met tweeënzeventig uur plug-ins waar je geen flikker uitvoert behalve in een fucking trein zitten en het landschap langs je raam voorbij zien glijden. Je ruikt de bekleding, het schoonmaakmiddel. Die lui van de postproductie namen geeneens de moeite de chemische stank eruit de dempen. De getuige is Robert Mason met een wollen broek aan die je de hele reis voelt jeuken. Hij heb Old Spice aftershave op. Het mooiste is nog, je gaat naar de restauratie om te ontbijten, en dan krijg je een of andere vettige ham met eieren.

Als ik dat transcript maakte, dan zou ik op elk station uitstappen. Rondwandelen in plaatsen als Reno en Cincinnati en Missoula. Ik zou de hele trip herbeleven door een hond, een perfecte klassieke truc om de reuktrack te boosten. De geur er echt te laten uitknallen. Voor de smaaktrack zou ik de beste gourmetboosts lenen en die track dan door iemand halen die op een hongerdieet zit, zodat elke smaak echt body krijgt. Dat heet ‘aanscherpen’.

De industrie bestaat voor de helft uit freaks die shit herbeleven om de tracks te ampen. Je huurt blinden in om de audiotracks op te peppen. Dat is super illegaal, maar als je de tactiele tracks van wat ook herbeleeft door een baby van een jaar, dan voelt fluweel echt als fluweel. Graniet als graniet. Niet zomaar dat je de textuur van iets moeten raden. Geen eeltknobbels om het gevoel van echte huid of echt haar te dempen. Een baby heb geen boostpoort achter in z’n nek nodig, maar je ziet ze wel. Deze business zit vol assholes die bereid zijn pornopieken te remixen door hun kind. Dat is zó smakeloos, maar je merkt het als pornpieken gereboost zijn door het zachte, gevoelige velletje van een kind. Geen wonder dat de echte wereld het niet háált bij een gebooste ervaring.

Baby’s ampen de tactiele track. Blinden peppen het geluid op. Honger, de smaaktrack. Honden, de geuren. Om de visuele track op te peppen zweren sommige productietechneuten bij herbeleven door vogels. Haviken. Roofvogels, weet je wel. Op school kende ik jongens die herbeleefden door doven, ze zeiden dat het de visuele eindtracks de beste resolutie gaf. Je neemt al die gerebooste tracks, je mixt ze, en je hebt een trip die de moeite waard is. Mijn punt is, als je een shitervaring gaat verkopen, zorg er dan in ieder geval voor dat de kwaliteit top is.

Mijn punt is, die tweeënzeventig uur komen uit iemand z’n leven. Die boost komt in de plaats van wat iemand in het echt zou kunnen doen, dus het moet af zijn. Man, het moet meer als af zijn. Als een of andere droogneuker z’n tijd aan je geeft, dan moet ie erop kunnen rekenen dat z’n treinreis is opgeleukt door de hele troep te herbeleven door een Playboy Bunny op heroïne. Morfine op z’n minst. Kijken hoe die saaie bullshitbergen voorbij glijden terwijl je van de wereld bent van de opiaten en je eigen setje godgeile tieten zit te bepotelen. Je wenst je ouwe heer een gelukkige vaderdag toe, dat zou mijn cadeautip zijn.

Op de academie, nadat alle filmacademies waren overgeschakeld, nadat de hele filmindustrie was overgeschakeld op neurale transcripts, deed ik mijn best om het gereboost te krijgen door junkies. Als je bij een transcriptieprogramma zit kom je spuitfreaks tegen die werk van studenten wel voor wat extra contanten willen opzoeten. Of speedfreaks door wie je een saaie piek kunt boosten om het tempo te ampen. Als je alleen wat softfocus wilt, moet je een codeïnefanaat nemen, je eindmix vóór het uitkabelen door hem heen runnen, en je beeldranden zien er een tikje relaxter uit. Stevig gedempt.

Alle programma’s van de transcriptiecursus hebben random urinetesten. Daarom herbeleef je door een buitenstaander. Als je honderdduizend dokt voor een Masters in neurale transcriptie, dan wil je je niet laten vangen op je pis en van de academie getrapt worden. Voordat je iets voor de industrie kunt boosten moet je leren een piek eruit te pikken die te marketen valt. Daarna hoe je de juiste primaire participant moet uitzoeken als getuige. Hoe je die ervaring moet structureren. Als het een zestien-gangenmaaltijd is of een ballonvaart over Nederland, dan moet je met regelmatige tussenpozen de payoffs inlassen. Plus dat je je focus moet vasthouden. Gaat het om een gebooste piek van Het Kanaal overzwemmen, dan wil je niet worden afgeleid door spierkramp of koppijn. Niemand gaat een avondvullende kutkoppijn kopen. Zelfs als je ’m boost door een high op OxyContin, dan is het nog godsonmogelijk een koppijn uit je tactiele track te verwijderen. Geloof mij maar.

Een gebeitelde methode om professional te worden is gaan boosten voor de consumentenmarkt – je weet wel, van die gebooste pieken waar je altijd Coca Cola drinkt en kleren van Nike draagt, waar je altijd recht naar de logo’s en de merknamen van de producten kijkt. Eten krijgt dat zó ongelooflijk smaakt, waar je zó van gaat kwijlen, dat je gelijk weet dat de smaaktrack herbeleefd moet zijn door een of andere hongerlijer in een door hongersnood geteisterd niks-nergens-land.

Te weird, maar voor vijftig ballen aan rijst en ingeblikte melk heb iemand de hele smaaktrack gereboost door zó veel menselijke geraamtes dat je nauwelijks zonder een break door de piek komt, zo’n zin heb je in een glaasje fris. Een donut. Een hamburger. Old Spice aftershave.

Op de transcriptiecursus leer je alles over effectief pacen, zodat je je gebruiker niet overweldigt. Je leert alle wettelijke criteria voor de productiecodes en de rating. Wat onderscheidt een G-piek van een PG-13? Classificaties die zijn gebaseerd op fysieke reacties, de elektrolytbalans en de hormoonspiegel, pols en ademhaling van een testpubliek. Een goeie manier om een piek af te vlakken – zeg, verlagen van een R-rating naar een PG – is om hem te herbeleven door een hashrokende stoner. Een gemakkelijke fix.

Als afstudeerproject moesten we allemaal een avondvullende piekervaring produceren. Ik had een te gek concept. Dan hebben we het over drie tot zes uur marketable zintuigcontent. Dat idee van mij, dat was zó gaaf. Ik gaf een feest. Ik nodigde één Aziaat uit. Eén jood. Eén zwarte. Eén homo. Eén geile lesbo. Eén hetero cheerleader. Eén Amerikaanse indiaan. Eén heikneuter uit het zuiden. Eén hispanic. Eén Ier. Eén Eskimo. Je snapt het wel. Eén van allemaal. Ze wisten het niet, maar ik was aan het boosten terwijl ik ze ontving, ik praatte bijna exact tien minuten met iedereen. De kroon op mijn idee was dat ik elke gast terugvroeg om het feest te herbeleven. Elke gast ontmoette zichzelf en zag, hoorde, rook en voelde zichzelf tijdens de tien minuten dat we praatten.

Ik monteerde al die boosts zo aan mekaar dat de hele vier uur durende piek gekleurd was door elke persoon die zichzelf ontmoette. De hindoe die de hindoe ontmoet. De quaker die de quaker ontmoet. Dat soort shit, urenlang.

Een andere student uit mijn jaar, die boostte de geboorte van z’n eerste kind en herbeleefde die vervolgens door zichzelf terwijl ie het kind op een zonnige dag in z’n armen hield. Vier uur sentiment, gekleurd met Percodan. Aan het lichte halo-effect kun je merken dat de boosting gedaan is door iemand die op pijnstillers zit.

Die Percodan-gozer, daarvan zei de examencommissie dat de piek van z’n afstudeerproject commercieel heel levensvatbaar was. En ze gaven hem 360 punten op een maximum van 400.

Mijn project, daar vond de commissie niet zo veel aan.

Het werd een regelrechte ramp. Niets maakt het contrast zo scherp als adrenaline. Elke gast raakte zo uitgefreakt als ie zag hoe ie op anderen overkwam dat de boost er bijna ondraaglijk van werd, je kon haast niet ingeplugd blijven. Helemaal te wrang. Als je die piek boostte, dan zweette je zo dat de feed constant werd onderbroken. Sommige commissieleden konden niet langer als twee uur ingeplugd blijven.

Mijn concept was dat ik bedacht dat mensen het te gek zouden vinden om anderen te ontmoeten die net zo waren als zij. Net als waarom de Fransen in Frankrijk blijven wonen. Waarom alle baptisten in het zuiden naar dezelfde kerk gaan. Ons kent ons, weet je wel.

Wat echt helemaal shit was, dat was dat de examencommissie me m’n diploma niet wilde geven.

Stelletje eikelrapers.

Tegenwoordig, elke maand als ik de academie een afbetaling stuur op m’n leningen, dan schrijf ik onder aan het overschrijfbiljet, waar staat ‘Mededelingen’, daar vul ik in: ‘Bedankt voor de grootste rimjob aller tijden!’

Om die kloteafbetalingen te doen, daarom werk ik hier. Dingen als Kleine Becky Zoekt Paaseieren verhuren aan mensen die weer een kloteavond alleen willen beleven. Mensen die zich doodvervelen.

Hoe weird is dat? Maar diep vanbinnen, stiekem, weet ik dat dat afstudeerproject m’n leven niet heb geruïneerd. Bij lange na niet. Ook al zit ik opgezadeld met honderd ruggen aan studieleningen die ik moet afbetalen, ik kan me er toch niet al te druk over maken. Ik heb iets geleerd, misschien niet over pieken boosten, maar wel over mensen.

Waar we ook mee gezegend zijn, talent of technologie, we weten altijd wel een manier om het te verstieren. Laatst kwam die Percodan-gozer die met vlag en wimpel afstudeerde op z’n gebooste geboorte-ervaring, die kwam hier om een piek te huren, hij liep nog steeds met die baby te sjouwen. Hij zegt tegen me, hij flapt eruit, dat ie Robert Mason onder contract heb voor een kanotocht binnenkort door stroomversnellingen. Zo’n fucking grote-namen-bullshitter is ie nou geworden. Zo’n hotshot van de industrie.

Het is nog geen jaar oud, maar hij heb al zo’n klein zwart poortje achter in de nek van z’n kind gestoken.