Víspera de quedarse Todo está preparado: la maleta, las camisas, los mapas, la fatua esperanza. Me estoy quitando el polvo de los párpados. Me he puesto en la solapa la rosa de los vientos. Todo está a punto: el mar, el aire, el atlas. Sólo me falta el cuándo, el adónde, un cuaderno de bitácora, cartas de marear, vientos propicios, valor y alguien que sepa quererme como no me quiero yo. El barco que no existe, la mirada, los peligros, las manos del asombro, el hilo umbilical del horizonte que subraya estos versos suspensivos? Todo está preparado: en serio, en vano. (Uit: La latitud de los caballos, Hiperión 1999.)

De avond voor het thuisblijven Alles is gereed: de koffer, de kleren, de kaarten, de ijdele hoop. Ik schud het stof van mijn wimpers. Ik heb de windroos op mijn kraag gespeld. Alles staat klaar: de zee, de lucht, de atlas. Alleen ontbreekt nog het wanneer, het waar, een logboek, zeekaarten, gunstige winden, moed en iemand om van me te houden zoals ik van mezelf niet hou. De boot die niet bestaat, de blik, de gevaren, de handen van verbazing, de navelstreng van de horizon die deze strompelende verzen onderstreept. Alles is gereed: verhoopt, vergeefs. (Dit gedicht verscheen eerder in het tijdschrift Liter, nr. 93.)