Penoze
Het is een oud patroon. In de achtste eeuw haalden de joden in Spanje de Arabieren binnen om de machthebbers van dat land, die hen onrechtvaardig hadden behandeld, te helpen verdrijven. Daar kregen ze goed spijt van, want die Arabieren gingen de eerstkomende achthonderd jaar niet meer weg.
In Amerika werden tussen de twee wereldoorlogen de straatarme Italiaanse en joodse immigranten door de autoriteiten, vooral door de politie, onrechtvaardig behandeld. Ze haalden er de penoze bij om zich tegen de corruptie te verdedigen en de maatschappelijke positie te veroveren waar ze op grond van hun capaciteiten recht op hadden. Daarna raakten ze die penoze echter niet meer kwijt en kregen spijt. Ze deden een beroep op het wettelijk gezag, maar dat kon het karwei nauwelijks nog klaren. Er is heel wat bloed gevloeid sindsdien en de vraag is of het legitieme gezag wel gewonnen heeft. Voor hetzelfde geld kan worden verdedigd dat die penoze zich in het officiële machtsapparaat heeft binnengedrongen en dan noem je het geen penoze meer.
In Amsterdam zijn de bezitters van een radio- en tv-toestel aangesloten op ‘de kabel’. Dat is geen lijn zoals in een vliegtuig waar parachutisten achter elkaar aan gehaakt zijn, zodat ze niet tegelijk kunnen springen of stiekem hun snor drukken, maar een netwerk van draden dat ervoor zorgt dat buitenlandse stations die met een normale huisantenne niet te krijgen zijn ook ontvangen kunnen worden. Storingvrij. Amsterdam telt ook liefhebbers van klassieke muziek die eerst heel erg blij waren met die kabel omdat ze nu tenminste naar een zender konden luisteren die klassieke muziek uitzendt, maar die blijheid sloeg algauw om in machteloze woede toe bleek dat ze dat onmogelijk wordt gemaakt door piraten. De politie of een andere autoriteit te hulp roepen haalde niets uit omdat die ‘machteloos’ stond en ‘niets kon doen’. Het verleidelijke is nu om de koppen bij elkaar te steken en een zootje loslopende krachtpatsers in te huren om die piraten tot poeier te timmeren. Alleen, hoe kom je dan weer van ze af. Want dan willen ze nog meer poeieren en in ieder geval zullen ze ‘poen’ blijven eisen. Voor je het weet betaal je beschermgeld om niet zelf verpoeierd te worden.
Maar ik betáál toch al beschermgeld? Aan de Nederlandse staat! Waar blijft de politie? Luistert er iemand?
In de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, beter bekend als de Kraakliedenbuurt, hebben de bewoners, uit argeloosheid, uit onvrede over de woningnood en ongetwijfeld ook omdat ze zich hebben laten ophitsen en een rad voor ogen draaien door de ‘linkse media’, toegestaan dat de krakers de woningdistributie overnamen. Nu heeft het officiële gezag in die buurt niets meer te vertellen. Geen figuur zo belachelijk en hulpeloos als een deurwaarder in de Kraakliedenbuurt. Nu, ook, hebben de bewoners spijt en bellen ze anoniem de politie op omdat ze bang zijn en te lijden hebben van terreur. Maar nu is het te laat. Nu zijn die krakers alleen nog met veel geweld en schade weg te krijgen. Wie durft dat aan? Ed van Thijn?
De meest geruisloze en op korte termijn goedkoopste oplossing is de krakers in de bestaande machtsstructuur op te nemen en dus een deel van hun macht te legaliseren. Dat is niet zo’n gek idee als het op het eerste gezicht lijkt. Zijn niet de meeste staatslieden van tegenwoordig als terrorist begonnen? En in Amerika heeft waarschijnlijk ook een soortgelijk proces plaatsgevonden met de maffia. Alleen: zullen de gevestigde machtsorganen, die een deel van hun terrein moeten prijsgeven, dat pikken?
Nu is het grappige (nou ja) van het alternatieve gezag in de Kraakliedenbuurt, dat het van meet af aan al verbindingslijnen had met de gevestigde machtsstructuur. De krakers worden namelijk stevig gesteund door de Partij van de Arbeid, in ieder geval door het gewest Noord-Holland. Nu is dit ook de partij die de burgemeester van Amsterdam heeft geleverd. Ed van Thijn heeft dus twee mogelijkheden: Hij bestrijdt de aantasting van zijn gezag en wordt uit zijn partij en dus van zijn burgemeestersstoel gepest. Of hij gooit het op een akkoordje met de krakers en probeert ze met benoemingen te paaien. Let dus in de komende tijd op onverwachte benoemingen van buitenaf bij herhuisvesting en de politie. Als Ed van Thijn over een paar jaar nog burgemeester is van Amsterdam, dan weet u hoe het er in de hoofdstad voorstaat.