Darmen

Een verhaal van Sint Zonderdarm

Haal zo veel adem als je kunt.

Dit verhaal moet ongeveer zo lang duren als je je adem kunt inhouden, en dan nog een beetje langer. Luister daarom zo vlug als je kunt.

Een vriend van me hoorde op z’n dertiende over ‘keggen’. Dat is dat een gozer in z’n kont geneukt wordt met een dildo. Als je de prostaat maar hard genoeg stimuleert, zeggen ze, kun je met losse handen knetterend klaarkomen. Op die leeftijd was dat vriendje van me al een seksmaniakje. Hij was altijd betere manieren aan het uitvogelen om aan z’n gerief te komen. Hij koopt een wortel en wat vaseline. Om een beetje eigen onderzoek te doen. Dan bedenkt ie hoe dat er in de supermarkt moet uitzien, als z’n eenzame wortel met een potje vaseline op de lopende band naar de kassière rolt. Alle klanten in de rij voor de kassa die toekijken. Iedereen die ziet wat voor feestje ie voor zichzelf gepland heeft.

Dus die vriend van me, die koopt melk en eieren en suiker en een wortel, allemaal ingrediënten voor een worteltaart. En vaseline.

Net of ie thuis een worteltaart in z'n reet gaat douwen.

Thuis snijdt ie een stomp einde aan die wortel. Hij smeert ’m in met vet en draait z’n reet eroverheen. Dan – niks. Geen orgasme. Er gebeurt niks, behalve dat het zeer doet.

Dan roept die gozer z’n moeder dat het etenstijd is. Ze zegt dat ie naar beneden moet komen, nu gelijk.

Hij werkt die wortel naar buiten en stopt het glibberige, smerige ding tussen z’n vuile wasgoed onder het bed.

Na het eten gaat ie die wortel zoeken en dan is ie weg. Al z’n vuile wasgoed, terwijl ie zat te eten heeft z’n moeder het zaakje in de wasmachine gedaan. Geen kans dat ze die wortel niet gevonden heeft, zorgvuldig in vorm gesneden met een keukenmesje, nog glanzend van het smeer, en stinkend.

Die vriend van me, die wacht maanden onder een donderwolk tot z’n ouders hem op het matje roepen. En dat doen ze nooit. Van z’n leven niet. Zelfs nu hij volwassen is, hangt die onzichtbare wortel nog steeds boven elk kerstdiner, elke verjaardag. Elke keer als ie met Pasen eieren gaat zoeken met z’n kinderen, de kleinkinderen van z’n ouders, hangt die spookwortel boven hun hoofd.

Dat wat te erg is om te benoemen.

De Fransen hebben een term: l’esprit de l’escalier, ‘de geest van de trap’. Dat slaat op het moment dat je het antwoord weet maar dat het te laat is. Je bent bijvoorbeeld op een feestje en iemand beledigt je. Je moet iets zeggen. Dus onder druk, terwijl iedereen toekijkt, zeg je iets tams. Maar op het moment dat je vertrekt...

Terwijl je de trap afloopt, dan – als bij toverslag. Dan bedenk je precies het goeie antwoord dat je had moeten geven. De volmaakte afbrander.

Dat is ‘de geest van de trap’, als je op de trap bent en de geest krijgt.

Het probleem is dat zelfs de Fransen geen term hebben voor de stomme dingen die je onder druk zegt. De stomme, wanhopige dingen die je in werkelijkheid denkt of doet.

Sommige dingen die je doet zijn te erg om een naam te hebben. Te erg om er zelfs maar over te praten.

Uit: Chuck Palahniuk, Gekweld, De Geus 2008.
Vertaling: Jos den Bekker.

U kunt dit boek bestellen bij De Nederlandse Internet Boekhandel.

Eén ding kan ik je voorspellen: Chuck Palahniuk gaat nooit een Nobelprijs winnen, in ieder geval niet voor de literatuur. Maar zijn boeken zullen ook niet ongelezen verstoffen in je boekenkast.
Herrmann Morgenstern

Waarom zou je als keurige christen zo’n onsmakelijk en weerzinwekkend boek eigenlijk lezen? Is het niet een vorm van zelfkwelling, is het zelfs niet zondig om dergelijk verderfelijke lectuur te lezen?
Relirel

Dit is geen best boek. Pretentieus en belabberd geschreven. Dat is mijn oordeel na negen hoofdstukken. Ik heb geen zin mijn tijd aan de rest van dit boek te verspillen.
Peter Kleiweg

Dat boek was door niemand minder geschreven dan Chuck. Klinkt ongeveer als Chuck pannenkoek, maar je schrijft Chuck Palahniuk. Ja inderdaad, de man die de Fight Club heeft geschreven. Hoe komt het dat ze aan de overkant zoveel beter kunnen schrijven? De pannenkoek smijt z’n haken vanuit de bladzijden omhoog en sleurt je een afschuwelijk verhaal in. Ik lees nogal eens op de toiletpot, nou, dan moet je net over een of andere Sint Zonderdarm lezen. Over hoe die aan z’n naam gekomen is bijvoorbeeld. Het is onbehoorlijk smerig. Het heeft te maken met masturbatie, een zwembad en de filterinstallatie daarvan. Laten we zeggen dat de meneer, toen hij nog een jongen was, het lekker vond om aan z’n kont gezogen te worden. Zo, dat is er uit, zal ik maar zeggen.
faustocoppi.web-log.nl

Iedereen leest Gekweld van Chuck Palahniuk.
Toef Jaeger

Palahniuk ramt de boodschap erin.
Dirk-Jan Arensman

De rode draad van het boek is saai, maar de kortverhalen tusenin zijn meesterlijk. Het enige boek dat ik ken dat een +18-notatie verdient, wegens wel héél erg nihilistisch en deprimerend. Niet voor gevoelige zielen.
Lope de Aguirre

Volgens mij denken veel Nederlandse jongeren dat ze prima Engels kunnen. Vertalingen vinden ze stom, want Nederlands klinkt kinderachtig en Engels stoer. Zelf maak ik me hier ook schuldig aan. Boeken van Engelsschrijvende auteurs lees ik het liefst in de brontaal. Toch kan het niet anders of ik krijg maar een deel van de nuance mee. Als ik een Nederlands boek lees, dringt misschien 90% van de betekenis tot me door. Als ik een Engels boek lees, schat ik, 70-80%. Behalve als de auteur James Joyce heet. Dan mag je er twee nullen afhalen.

Laatst ondervond ik dit aan den lijve, dankzij Guts, van de Amerikaan Chuck Palahniuk. Zo’n beetje het smerigste verhaal ooit geschreven. Er wordt gezegd dat als Palahniuk dit verhaal voorleest, er altijd wel iemand flauwvalt. Maar toen ik het een paar jaar terug las, dacht ik alleen: ja, het is smerig, maar toch niet zó smerig?

Een tijd later kwam ik in contact met Palahniuks Nederlandse vertaler. Die wilde mijn mening over zijn Guts-vertaling voordat het gedrukt zou worden en gaf het me te lezen. Ik kan je vertellen, het sloeg in als een bom. Zorgvuldig naar het Nederlands vertaald was Guts meer dan smerig: zelfs ik, met mijn maag van staal, werd er misselijk van. Dat was dus die 10-20% extra woordenschat en taalgevoel: het verschil tussen knal en KABOOOOOOM!!!!

Niels ’t Hooft