La Oculta

Ik hoefde maar op La Oculta te komen of ik kreeg een speciaal gevoel, een soort innerlijke, van sereniteit doortrokken euforie, een stille blijdschap, een vereenzelviging met de bergen, de geluiden, de oneindige kleurenpracht van bloemen en vruchten, de bries die van de rivier in het dal opsteeg, het donkere water van het meer, het gezang van de vogels als de zon opkwam, de knipperlichten van de glimwormen en het geroep van de uilen in de nacht, het sjirpen van de krekels midden op de dag, de vlucht van de reigers, de papegaaien en de vlinders, het verre gezoem van bijen die de bloesems van de koffiestruiken bezochten, het loeien en de geur van de koeien in de stal, de verbijsterende kleuren van de ara’s met hun veren iriserend in de zon, de teakbomen die hun bladeren ritselend op het pad lieten vallen, de drukkende hitte van de middag en de koele ochtenden vol dauw.