Dit is het begin

Ik kan niet anders zeggen dan dat dit nooit de bedoeling was. Dit was het plan niet. Ik weet, het is niet het geschiktste moment om dat te bedenken als je om vier uur ’s nachts wakker ligt naast een warm, gehavend lichaam dat in- en uitademt, in en uit. Af en toe buig ik me over haar heen, als een moeder over een pasgeboren baby, wezenloos bezorgd dat het ademhalen misschien is opgehouden.

’s Ochtends word ik wakker van de vogels. Ik dacht altijd dat ‘gekwinkeleer in de morgenstond’ maar een zegswijze was, maar nu ontdek ik dat het hier echt bestaat. Het is niet te verklaren, maar het gebeurt: een massa gefluit, getjilp en gekraai tot de zon opkomt.

Het is niet goed om ’s nachts om vier uur je leven te overdenken. Je kunt beter iets anders doen. Opstaan. Een bad nemen. Gaan wandelen. Ze zeggen dat het ’s morgens vroeg heel mooi is hier.

Dat is het andere punt. Als dit het plan niet was, wat was het dan wel? Er was geen plan, maar wat had het plan moeten zijn? Waar had ik moeten zijn? Overal, behalve hier. Wat had ik moeten doen? Alles, behalve dit. Ik denk aan het verleden omdat ik dan misschien, als ik alles bij elkaar optel, weet waarom ik in dit bed lig, waarom ik naast deze persoon lig. Misschien is het ook alleen daar maar goed voor.

Dus nu, om vier uur ’s nachts, moet ik weer aan alles terugdenken. Dat is ook al zoiets. Ik ben moe, zo moe. Het is vroeg in de ochtend en ik heb het gevoel dat ik de enige in de wereld ben die wakker is. Terwijl ik mezelf het verhaal van mijn leven vertel – in stilte, in gedachten, zodat ik haar niet wakker maak – krijg ik soms het gevoel dat ik in een ander verhaal speelde dan ik dacht. Maar het zou kunnen dat ik misschien, als ik wel in het verhaal had gespeeld waarin ik dacht dat ik speelde, niet hier terecht zou zijn gekomen. En hier wil ik zijn, denk ik. Dat is maar goed ook, want vanuit elke andere positie bezien lijkt het verdomd veel op een puinhoop.

In het donker denk ik aan andere dingen. Ik denk aan de toekomst en dan kan ik wel janken. Ik probeer me bij het verleden te houden. Het verleden is al moeilijk genoeg.